Voor wie het zich zou afvragen: een hersentumor wordt geleverd zonder een gebruiksaanwijzing. Daarvan melding maken bij Test Aankoop is voorlopig nog niet mijn prioriteit geweest, moet ik bij gelegenheid nog eens werk van maken.
"Trek er uw plan mee." Dat is eigenlijk de boodschap van moeder natuur, die na het belleke-trek opeens nergens meer te bekennen is. En wat meer is: ook je omgeving krijgt geen gebruiksaanwijzing voor jou-met-nu-blijkbaar-een-hersentumor. Ook dat is een zaak van trial en error.
Ik merk dat velen ermee worstelen, nu. Met gewoon doen tegen mij. Naar mij kijken, in de wetenschap van wat er scheelt, is ook ergens een confrontatie met de eindigheid van wat we hier als mens lopen te doen. Sommigen kijken daar liever niet naar, of vinden dat te pijnlijk. En ook daar heb ik eigenlijk begrip voor.
Voor iedereen die wil-maar-niet-durft: doe het gewoon. Ik zal je een geheim verklappen (voor mijn Westvlaamse vrienden: een hegeim!): de Kris die nu blijkt een hersentumor te hebben, dat is eigenlijk diezelfde Kris als daarvoor. Die vond het ook het tofst als mensen gewoon tegen hem deden. Deze versie mét de ongewenste optie vindt dat ook! Wees niet bang om de verkeerde dingen te zeggen, opeens verdwijnen in de mist is vele malen erger. De kans dat ik jou met rode kaken achterlaat door een harde grap over mijn situatie is groter dan dat jij dat met mij doet, geloof me. Proberen mag. Uitglijden ook. In het beste geval wordt het nog een leuk verhaal voor achteraf. Ik lach er met plezier later mijn valse tanden mee uit, wanneer ik het aan mijn kleinkinderen vertel.
Want dat was na de 'ja lap...' eigenlijk mijn eerste gedachte. Niet hoe gaat het nu met het werk, inkomen, muziek, wat dan ook. Neen: gaat het mij gegund zijn om die bengel(s) nog te mogen ontmoeten?
Reactie plaatsen
Reacties