PLING! De Inbox roept. New training assignment. Zo gaat het tegenwoordig. Iemand binnen het bedrijf vindt dat je kennis of vaardigheid op een bepaald gebied wel wat kan opgekrikt worden en hop, je krijgt via het online leerplatform de link naar de gewenste verrijking van je beroepsleven gewoon in je mailbox gedropt. Aan de slag ermee, en achteraf krijg je een certificaat dat je de training in het beste geval met succes hebt afgerond. Die kan je dan desgewenst afprinten en boven je bed ophangen, op je social media posten of trots aan de buren tonen.
Op dit moment heb ik het gevoel dat ik dit soort mails van het leven zelf krijg. Big Brother is watching en heeft gezien dat ik in sommige dingen in het leven echt geen krak ben, en daar moet blijkbaar dringend iets aan gedaan worden.
PLING! New training assignment: Master class 'letting go'. Hmmm... Ja inderdaad, in loslaten ben ik niet straf. Maar ik kan me niet herinneren dat ik hier de basic training al over heb gevolgd, toch? Direct de masterclass, is dat niet erover? Neen dus. De masterclass zal het zijn, en wel nu. OK, en wat moet ik dan leren loslaten? Alles, zegt u? Best pittig. Job, hobby, zelfstandigheid, mogelijkerwijs familie, vrienden, het leven zelf. Enfin zeg, dat is erover toch? Ik wil dit eerst met HR overleggen. O, dat kan niet? Het komt rechtstreeks van de CEO. Allez dan, ik zie wat ik er kan van maken. Ah, er hoort een deadline bij? Een echte?
Eerste oefening: begin alvast op basis van je epileptische aanval met een half jaar (dus tot half oktober) niet met de auto te rijden. Als ik het helemaal volgens het boekje doe moet ik zelfs mijn rijbewijs op het gemeentehuis gaan afgeven. Zo heilig ga ik nu ook niet zijn (ah ja, want ik mag niet meer naar het gemeentehuis rijden), maar rijden ga ik nu toch ook niet doen. Blijkbaar zijn mijn ouders dermate goed geslaagd in hun poging me tot een verantwoordelijke mens op te voeden dat ik er zelfs niet aan denk om potentieel een HLN popup te worden door aan het stuur een aanval te krijgen en iemand omver te rijden. No thanks. Aan de andere kant: het haalt je leven grondig overhoop. Nu pas merk ik hoe vaak ik de auto neem, zeker als je zo weinig sportief bent als ik... Ik zou de auto nemen om naar het toilet te gaan bij wijze van spreken (terwijl dat perfect met de fiets kan). De eerste loslaatoefening is dus al direct een goeie. Maar ik houd vol.
Volgende week dinsdag na de operatie komen daar nog een aantal extra uitdagingen bij en om het extra spannend te maken weet ik niet vooraf welke. Ik hoop dat het beperkt blijft. Want stappen, praten, leven, muziek spelen... ik doe het eigenlijk wel graag bedenk ik nu. De chirurg liet me in elk geval weten dat de uitval na de operatie waarschijnlijk tijdelijk zal zijn en over weken/maanden zal recupereren. Hoe dan ook: het loslaten zal wel moeten, ook hier.
Reactie plaatsen
Reacties